UFO i dziwne zjawiska obserwowane na Wołyniu w 1943 roku ?

W czasie moich badań i dokumentacji zjawiska UFO dotarłem do kilku interesujących obserwacji z lat 1892 – 1913 głównie z terenu Podkarpacia, które opisałem w mojej książce ‘’UFO nad Podkarpaciem’’.  Jak się okazuje na Kresach Wschodnich również dochodziło do niezwykłych zjawisk oraz obserwacji obiektów, które dziś można sklasyfikować jako UFO. 

Coraz więcej mówi się o ludobójstwie jakiego dopuścili się nacjonaliści Ukraińscy spod znaku OUN UPA, mordując  na Wołyniu zamieszkałych tam Polaków, Czechów, Żydów czy nawet Ukraińców, apogeum tej strasznej zbrodni przypada na rok 1943 gdzie 11 lipca UPA oraz Ukraińskie chłopstwo wymordowało w 99 wioskach ponad 12 tysięcy osób.  Dotarłem do wspomnień mieszkanki kolonii Karczunek Wołyński, gm. Uściług, powiat Włodzimierz Wołyński, tuż przy obecnej granicy z Polską.

Pani Kazimiera Kowalczyk opisała kilka relacji, które dotyczą niezrozumiałych ‘’znaków na niebie’’ ? Materiały udostępnione dzięki uprzejmości Pana Sławomira Tomasza Roch www.wolyn.btx.pl

‘’To było chyba latem 1943 r.! Pamiętam bardzo dobrze, że moja najstarsza siostra Maria, zauważyła na niebieskim, pięknym niebie, duży napis białymi literami. Było właśnie bezchmurne południe i świeciło piękne słońce, a napis umieszczony był pod słońcem, które świeciło nad nim. Kiedy więc po chwili, wszyscy już z  wielkim przejęciem, patrzyliśmy na te litery, to widzieliśmy je w słonecznej światłości. Napis był bardzo wyraźny, Maria zaczęła więc czytać z wielkim zainteresowaniem. W tym czasie moja mama i pozostałe moje rodzeństwo w tym także ja, wybiegliśmy na schody naszego domu i widząc ten napis, niektórzy zaczęli głośno płakać i lamentować. To musiało przeszkodzić naszej siostrze, musiało ją rozproszyć tak, że nie zdążyła przeczytać całego napisu i nie zrozumiała o co chodziło w tej informacji, bowiem po chwili napis znikł tak nagle jakby ktoś gąbką starł tablicę szkolną. Moja siostra miała potem do nas wszystkich pretensje z tego powodu i mówiła tak: „Czegoście tak lamentowali, byłabym wszystko przeczytała i wam potem opowiedziała, a tak ja nie wiem sama do końca, o co chodziło i wy też się teraz nie dowiecie.” Nie wszyscy jednak widzieli ten napis, dla przykładu nasza sąsiadka pani Miszczakowa, która była Polką. Ja osobiście też bardzo dobrze widziałam ten napis i potwierdzam, że było to dwie duże liniki, a litery wyrazów były grube. Wydaje mi się także, że litery były drukowane. Nie pamiętam jednak w jakim języku był napis i nie zdołałam też poznać treści zawartej w tych zdaniach! Następnego dnia ponownie wszyscy obserwowaliśmy niebo, mieliśmy bowiem nadzieję, że to zjawisko, że ten znak na niebie się powtórzy, ale niestety już więcej takich napisów nie zauważyliśmy. Maria miała wtedy około 20 lat, skończone polskie gimnazjum przedwojenne, tak że uczyła w szkole w Uściługu, ale nie wiem czy znała wtedy jakiś obcy język.’’

Kolejne dziwne świetlne zjawiska zauważono również w tym samym roku.

‘’Inne znaki, które pojawiły się na niebie przed rzezią w naszej wiosce i okolicy były jesienią tego samego roku co napis na niebie. Pamiętam, jak pewnego dnia, gdy już było po zachodzie słońca, gdy  kończył się dzień i zapadał powoli zmrok, moja rodzina i ja sama również oraz wszyscy sąsiedzi z naszej kolonii zobaczyliśmy na niebie: „Duży słup ognisty!” Spróbuję go teraz opisać tak jak go zapamiętałam: „To był bardzo dobrze widoczny, ciemno czerwony, po prostu ognisty słup w kształcie długiego, grubego prostokąta, wyglądał jak belka w stodole, z tym że bardzo krwista. Ten słup świecił bardzo wyraźnie  na tle czarnego nieba. Słup był pionowy i tkwił w miejscu, nie przemieszczał się, pokazał się ale nie spalał. Ten słup ukazał się w innym miejscu niż wcześniejszy napis, całkiem innym. Dziś nie pamiętam, czy słup łączył się z ziemią. Pamiętam, że ten słup trwał na niebie około 10 minut od momentu kiedy ja go zobaczyłam. Mogę powiedzieć z całym przekonaniem i wiarą, że zarówno wcześniejszy napis na niebie złożony z dwóch linijek, a potem ten krwisty słup, to nie było złudzenie, ja widziałam to naprawdę!” Poza tym znak ten oglądała cała moja rodzina oraz wielu ludzi z naszej wioski, słyszałam na przykład rozmowy, podczas których nasi niektórzy sąsiedzi pytani w tej sprawie, zapewniali nas że także wyraźnie widzieli ten krwisty słup na niebie. Jestem dla przykładu prawie pewna, że widziała to rodzina Miszczaków.

Pamiętam, że niedługo później po tym słupie, na niebie znów ukazał się kolejny, niezwykły znak. To było tak: kiedy dzień się kończył i robiło się już ciemno, zapadał zmrok a ja byłam w domu, nagle usłyszałam, jak woła nas nasza mama Magdalena tymi słowami: „Chodźcie prędko dzieci, chodźcie! Zobaczcie, znowu znak nie niebie się pojawił!” Wybiegłam zaraz z domu wraz z całą moją rodziną i pobiegłyśmy do naszej mamy, która właśnie była w naszym ogrodzie, tuż obok domu i robiła chyba w truskawkach. Gdy spojrzałam w niebo zobaczyłam na własne oczy ten znak, wyglądał następująco: „To był duży, czerwony sierp, w środku niego znajdował się również czerwony młot! Można spokojnie powiedzieć: po prostu znany powszechnie symbol jeszcze, nie dawno istniejącego Związku Radzieckiego!” Chcę podkreślić, że ten znak był bardzo dobrze widoczny i znajdował się na niebie około 10 minut, od momentu kiedy go zobaczyłem.” Moja mama medytowała wtedy i załamując ręce mówiła tak: „Co to teraz z nami będzie, te znaki które się pokazują na niebie, zapowiadają coś niedobrego! To będzie jakaś wojna!” Ale właściwie nikt z nas tak naprawdę do końca nie wiedział, co miał oznaczać z zamyśle samego Boga, owy znak sierpa i młota na niebie.

Mniej więcej w tym samym czasie, w każdym razie jeszcze przed rzezią w naszej kolonii Karczunek Wołyński, na niebie ukazała się: „Duża miotła ognista z różek!”. Pamiętam, jak ktoś mi wtedy powiedział, że znów pokazał się jakiś „znak” na niebie. Natychmiast ja i inni z mojej rodziny pobiegliśmy do naszego ogrodu i rzeczywiście na własne oczy zobaczyliśmy:  „To była miotła z ognia, ale nie tak krwistego, jak poprzedni słup, była jaśniejsza!” Pamiętam, że mama powiedziała wtedy do nas wszystkich tak: „Módlcie się dzieci bo ta miotła nas wszystkich wymiecie! To już będzie nam koniec, to bardzo niedobry znak!” Wygląd tej miotły był następujący: „Szeroka u góry, zwierała się do dołu, by na końcu być już wąska, nie miała jednak drewnianego trzonka. To była po prostu typowa miotła zrobiona z różek brzozowych. Chcę podkreślić, że rózgi widziałam bardzo wyraźnie!”. Widziałam tę miotłę około 5 minut, a potem nagle znikła bez śladu, jej  żywy obraz wyrył się jednak na długo w naszych kresowych sercach. ‘’

Nie jest to odosobniona relacja  ponieważ Bronisław Rzepecki w pracy ‘’Polscy piloci i UFO’’ opisał obserwację 17 letniego wówczas chłopca, który mieszkał w miasteczku Zbaraż na Podolu.

‘’Był to wrzesień 1944 roku toczyła się jeszcze wojna. Front przebiegał gdzieś w pobliżu naszej dawnej granicy z Niemcami. Miałem wówczas 17 lat i mieszkałem w Zbarażu małym miasteczku na Podolu. W mieście już odradzało się jakieś życie, chociaż nadal było niepewnie, ze względu na mordy i pożary okolicznych wsi, grabionych przez bandy Ukraińców. W mieście stacjonowało okresowo wojsko, w nocy Niemcy bombardowali kolej transport na front, strzelała altyleria przeciwlotnicza. Pewnego późnego popołudnia, gdy przechodziłem wraz z kolegą ulicą, której tylko jedna strona była zabudowana a druga zupełnie otwarta, po zburzonych domach getta i dawała widok na pola i łąki klasztorne, zauważyłem cos dziwnego. A mianowicie na chmurach odbicie, przemieszczającego się światła reflektora przeciwlotniczego. Zatrzymaliśmy się obaj. W pierwszej chwili pomyślałem, że będzie nalot lotniczy. Równocześnie uzmysłowiłem sobie, że przecież nie ma zupełnie chmur i nie widać smugi światła leflektora, wiec skąd to odbicie na nieboskłonie. Jest tylko zawieszone w powietrzu, jakieś świecące odbicie, które raz zatrzymuje się w miejscu, to znowu wolno przemieszcza w pewnym sektorze, czegoś szukając. Odbicie to sprawiało wrażenie krążka płaskiego o zaokrąglonych końcach skierowanego swoją jedną płaszczyzną około 20 stopni nad horyzontem, właśnie nad wspomnianymi łąkami. Jego wysokość nad ziemią mogła wynosić około 600-800 metrów. Ale ponieważ świecący obiekt mienił się i w stosunku do kąta moich oczu był widoczny jako wrzeciono, mógł być i dalej i wyżej. Wraz z kolegą, obserwowałem to zjawisko około 40-50 sekund. Po tym czasie ‘’wrzeciono’’, błyskawicznie ruszyło w lewo i zachowując swoje płaskie położenie, za chwilę zgasło. Podkreślam zgasło, a nie rozmyło się w czasie oddalania. Byliśmy obaj poruszeni, tym niecodziennym zjawiskiem. Ale wówczas byliśmy przekonani, że to jakiś nietypowy reflektor wojskowy, który jest próbowany w warunkach kończącego się dnia.’’

W późniejszym czasie świadek powyższej relacji służył w WP w stopniu płk. Czy wszystkie opisane relacje dotyczą czegoś nieznane o? Nie sposób wyjaśnić liter, które pojawiły się na niebie, nie wiadomo czym był ów ognisty pionowy słup tkwiący nieruchomo na niebie. Na szczególną uwagę zasługuje obserwacja opisana jako ‘’miotła’’ o kształcie przypominającym ‘’trójkąt’’ a być może świadkowie zauważając dodatkowe szczegóły na jego powierzchni opisali to jako miotła ponieważ o UFO nikt wówczas nie słyszał. Fakt nagłego zniknięcia może na to wskazywać ? Całkiem możliwe, że niektóre zjawiska atmosferyczne/astronomiczne były zupełnie nieznane dla zamieszkujących tam osób i mogły zostać źle zinterpretowane choć wyraźny obraz liter, znaku’’ sierpu i młota’’ ciężko wyjaśnić brakiem wiedzy tych osób, nie wspominam o obserwacji ‘’miotły’’ czy w Zbarażu płaskiego świetlistego obiektu. W Polsce przed wojną również donoszono o obserwacjach ‘’krzyży’’, które utożsamiano ze zbliżającą się wojną ? Takie obserwacje wcale nie musiały dotyczyć typowych obiektów UFO jakie widywało się po wojnie i obecnie. Nie można wykluczyć, że w grę wchodziły jakieś ‘’projekcje holograficzne’’ wywołujące określone procesy świadomościowe u osób. Bo jak np. takie zdarzenie opisane przez Kazimierę Kowalczyk wyjaśnić ?

„Widzieliśmy, że bardzo pali się „zagatka” – ściany domu mieszkalnego obłożone grubą warstwą suchej słomy bądź liści i usztywnione deskami i kołkami. Natychmiast wszczęliśmy głośny alarm wśród najbliższych sąsiadów i jak mogliśmy najszybciej pobiegliśmy w stronę płonącego domu, aby ratować ludzi i budynek. Baliśmy się, że wujek i ciocia nic jeszcze nie wiedzą, o grożącym im niebezpieczeństwie! Usnęli bowiem pierwszym, twardym snem i mogą nie zdążyć opuścić mieszkania i tak zginą! Gdy tak pędziliśmy z wiaderkami, byliśmy już w połowie drogi do nich, (trzeba było przebiec na przełaj, przez pola około 500 metrów) nagle, dosłownie nagle ogień zginął, zapadł się pod ziemię, a wszystko wróciło do normalnego porządku! A my przejęci, właściwie przerażeni tak niezwykłym zjawiskiem, wróciliśmy wszyscy do swoich domów.” Czuję się w obowiązku podkreślić, że to nie mogło być zbiorowe złudzenie, mój tato bowiem nie był wtedy sam. Pamiętam, że gdy mi potem o tym opowiadał i gdy rozmyślał o tym z naszymi sąsiadami w naszym domu, to najczęściej powtarzał wtedy tak: „Żebym był sam, to bym różnie mógł to sobie tłumaczyć, że mi się przewidziało, ale przecież wszyscyśmy widzieli i wszyscyśmy biegli ile sił w nogach, aby pomóc ugasić ten pożar. Było nas przecież kilkanaście osób!”. Na drugi dzień, gdy rodzice poszli rano oglądać dom, nie znaleźli żadnego śladu po pożarze. Wszystko było w najlepszym porządku''.

Kto lub co spowodowało zauważalne zjawiska, których  charakter wskazuje, że nie były raczej materialne a spowodowane jakimś celowym kontrolowanym procesem wpływającym na naszą świadomość. Osobiście utwierdzam się w przekonaniu, że tak jak wtedy tak i dziś stoi za tym to samo zjawisko określane mianem UFO, które nie tylko pojawia się pod postacią ‘’spodków’’ ale dobiera  do danej sytuacji formy, powodujące określone przemiany świadomościowo-psychiczne nie tylko u pojedynczych osób, lecz całych mas. Trzeba sobie odpowiedzieć, czy faktycznie ‘’wczoraj i dziś’’  w nasze życie ingerują  ‘’kosmici’’ czy inna inteligencja, która sprytnie  ‘’bawi’’ się na prawach z góry ustalonego scenariusza ?