"Magonia po Polsku" - spotkania z niezwykłymi istotami cz. III

Współczesne mas media w tym różnego rodzaju organizacje ufologiczne, które informują  społeczeństwo o zjawisku UFO przeważnie zaliczają niemal wszystko jako przejaw obcych ''kosmicznych'' form ETH, które przybywają do nas z głębi kosmosu często w swoich dziwnych obiektach. Jak zatem wrzucić do tego samego worka zdarzenia z opisami istot, które wyglądają jak skrzaty, gnomy czy inne często demonicznie wyglądające istoty, które swoim wyglądem i zachowaniem wpisują się w dawny folklor.

Bardzo wiele Czytelników pytało mnie czy ukaże się III część ''Polskiej Magonii'' ? Przyznam, że nie miałem pojęcia czy uda mi się ponownie dotrzeć do podobnych relacji z różnych  przyczyn, które  głównie to opór świadków  przed opisaniem tak absurdalnych i dziwacznych zdarzeń, które więcej mają wspólnego z demonologią, folklorem niż ''kosmitami'' a dziś społeczeństwo jest ugruntowane przez 70 lat pijaru ufologicznego  na odbiór informacji które przyjmują wzór UFO=kosmici. Wiele cennych zdarzeń jest zwyczajnie pomijana ponieważ nie pasują one tak naprawdę do żadnej z kategorii w ufologii, wielokrotnie pisał o nich właśnie bez ogródek John Keel czy J.Vallee.  Sądzę, że wiele informacji o dawnych istotach spotykanych przez naszych przodków bezpowrotnie mija wraz z upływem czasu, obecnie rzadko się zdarza aby ktoś odnotował współcześnie tego typu zdarzenia ?  Pomimo tego udało się dotrzeć do kolejnych opisów związanych z obecnością przedziwnych istot, które w dziwny sposób wnikają do naszych sfer życia. Zacznijmy od pierwszego zdarzenia, które miało miejsce jeszcze w czasach II wojny. Informację o tym zdarzeniu otrzymałem od Pani Danuty Dudzik współautorki książki ''Kwantowa rzeczywistość''. Pani Danuta zainteresowana moimi pracami związanymi z ''Polską magonią'' przekazała mi nadzwyczaj unikatowy opis zdarzenia  do jakiego doszło w okolicy Dobczyc pod Krakowem 12 czerwca 1943 roku w dzień Zielonych Świątków. Świadkiem zdarzenia była nieżyjąca już  Cecylia Pudlik, która przekazała swoje informacje pozostałym członkom rodziny. Pani Danuta w maju 2015 roku skontaktowała mnie na telefoniczną rozmowę z siostrą świadka, która pomimo sędziwego wieku opowiedziała historię  siostry, która w dniu zdarzenia miała 9 lat a Pani Helena Surma, która opowiedziała mi zdarzenie 11 lat.  Pierwsze informacje jakie przekazała mi Pani Dudzik brzmiały następująco.

''Dziecko pasło krowy. Nagle ta dziewczynka zobaczyła jak w powietrzu płynie mała postać, miała podkurczone nogi a w rękach trzymała złotą trąbkę, miała czapkę jak Mikołaj z pomponem. Towarzyszył temu dźwięk, dziwny szum i jakieś nietypowe zjawisko tunelu powietrza- trąby poziomej, przesuwania się. Przeleciało to nad krową, z zaobserwowanym oddziaływaniem i na nią -  krowa zaczęła szaleć ze strachu, biegać w kółko z paniką. Dziecko dostało również szoku, zapomniało się tak, że dopiero po tygodniu odzyskało mowę. Dopiero wtedy opowiedziała co zaszło, ale w tym samym czasie ludzie słyszeli jak gra bór. Nasłuchiwali tych odgłosów, były przecudne i żałosne - pieśń podobna była do znanej im "Serdeczna matko".

                                Rekonstrukcja zdarzenia wg. grafiki Sebastiana Woszczyka

 28 maja 2015 roku miałem przyjemność porozmawiać z 84 letnią Panią Heleną, która przytoczyła mi wiele interesujących informacji tego zdarzenia w oparciu o opis jej siostry. Poniżej fragment z telefonicznego zapisu.

''To płynęło tak w powietrzu, że nie dotykało drzew, to był krasnoludek jakiś ubrany miał zapomniałam czy bluzkę czerwoną a niebieskie spodnie. Miało wysokość dziecka 6 letniego i poszło w las. Postać trzymała w ręku trąbkę złotą. Straszny szum się zrobił i dlatego ona popatrzyła do góry i krowa była przy niej blisko i zaczęła uciekać krowa jak usłyszała ten szum i wtedy ujrzała jak to w powietrzu szło. Ona mówiła, że to jakiś krasnoludek jechał w powietrzu. My uznaliśmy, że to wysłannik, anioł w postaci krasnoludka, bardzo ładną miało buzię taką dziecięcą, taki śliczne dziecko.’’

Nie udało się potwierdzić czy istotnie dziewczynce odebrało ze strachu mowę, wiadomo natomiast, że bardzo była tym przestraszona. Inni członkowie rodziny niczego nie zauważyli ponieważ byli w domu tuż obok łąki na której miało miejsce zdarzenie z ''krasnoludkiem'' a siostra Helena tylko kilkanaście metrów za małym laskiem, która w trakcie zdarzenia widziała jak kołyszą się czubki drzew. Interesująca jest interpretacja zdarzenia, rodzina tych dziewczynek sądziła, że to anioł w postaci krasnoludka ? Drugą rzeczą jest wpływ dziwnego szumu – wiatru nie tylko na dziewczynkę ale również na pasącą się krowę, która zaczęła uciekać. W zasadzie to wszystko na temat tego niezwykle interesujące zdarzenia. Nic dziwnego, że zdarzenie to próbowano wyjaśnić kwestią religijną i kto wie czy nie miało takiego odniesienia przez siłę za tym stojącą, ponieważ sama forma postaci przypomina cherubinka, anioła znanego z opisów religijnych, który również ma postać dziecka oraz trzyma trąbkę. Istotnym faktem jest to, że zdarzenie miało miejsce właśnie w święto. 

W czasie pisania artykułu poznałem człowieka, który opowiedział mi historię jaka przytrafiła się jego sąsiadowi w miejscowości Wola Ociecka 15 km na północ od Ropczyc. Historia ta przypomina mi typowe opisy jakie można przeczytać z pracach Oskara Kolberga czy Franciszka Kotuli o ludowych wierzeniach. Do zdarzenia doszło prawdopodobnie tuż po II wojnie w 1945 roku i dotyczyło tzw. Inkluza. Opis tego zdarzenia posiadam w oryginalnej spisanej gwarze, dlatego przedstawię go w scanach poniżej jako ciekawostkę choć ciężko stwierdzić czy faktycznie ów zdarzenie było wiarygodne  czy tylko wymysłem ?

 Wizja ''inkluza'' wg. artysty  Pana Stanisława Kopacz

                          Opis ''inkluza'' który sporządził Stanisław Kopacz

Jak jesteśmy w okresie powojennym warto przytoczyć interesujący opis  z pracy ''Legendy i opowieści ząbkowickie'' który w jednym przypadku  dotyczy iście demonicznej postaci zbudowanej z wody, możemy w opisie zauważyć typowe cechy tzw. czynnika Oz wielokrotnie odnotowanego w czasie kontaktów z UFO i innych zjawisk w bliskiej odległości.

''Laskówka, 14 lipca 1950 roku. Wczesnym rankiem Jan i Józef Leszczyńscy (imiona i nazwiska zmienione) wybrali się do lasu na grzyby. Idąc lasem wzdłuż Gór Bardzkich dotarli w południe do wsi Laski. Tam postanowili, że wrócą do Laskówki drogą przez pola. Drogi było kawałek a znad zachodu, co się wcześniej nie zdarzało, właśnie nadciągnęły ciemne, niemal granatowe chmury. Deszcz zaskoczył ich nagle w połowie drogi. Schronili się pod jednym ze snopów siana, które stały na polach. Niebo było całe zasnute ciemnymi chmurami o fantazyjnych wybrzuszeniach i kształtach. Chmury wisiały tak nisko, że zdawało się iż niemal dotykają wierzchołków Gór Bardzkich. Co dziwne nie było burzy. Tuż przed tym jak spadł deszcz wiatr ustał zupełnie i zapadła niesamowita cisza. Nawet świerszcze ucichły. Ptaki się gdzieś pochowały. Przyroda zamarła. Powietrze zgęstniało i zrobiło się bardzo duszno. W końcu zaczęło padać. Deszcz wzmagał się z każdą minutą. W końcu padało tak mocno iż widoczność spadła zaledwie do paru metrów. Snop siana w którym się schronili przeciekał. Pole, z racji, że leżało w niewielkim zagłębieniu zamieniało się w malutkie, bagniste jezioro. Deszcz padał i nawet nie tracił na sile. Leszczyńscy, gdy woda sięgała już do kostek postanowili przenieść się do pobliskiego lasu, który z tego co pamiętali, chroniąc się pod snopem, leżał kilkanaście dobrych metrów od niego. Przodem szedł Jan. Widoczność z powodu ulewnego deszczu była niemal zerowa. Szedł starając się trzymać kierunek na las. Obaj byli cali przemoczeni. Deszcz nadal padał z wielką siłą. Szli tak przez dłuższy czas a lasu nadal nie było widać, chociaż powinni, jak im się wydawało, już do niego dotrzeć. W końcu Jan zauważył przed sobą jakiś zamazany kształt. Sądząc, że to drzewo, które mogłoby zwiastować, że zaraz zaczyna się las ruszył szybciej w tym kierunku. Józef aby się nie zgubić szedł tuż za nim krok w krok. Zbliżając się Jan zauważył, że to "drzewo" się porusza. Pomyślał, że to tylko przywidzenie ale gdy spytał Józefa co widzi ten również zauważył to samo. "Drzewo" wyraźnie się poruszało lub raczej powoli sunęło w ich kierunku, równolegle do nich w odległości paru metrów. Obaj byli przerażeni tym co po chwili zobaczyli. Nie było sensu uciekać gdyż widoczność była minimalna a poza tym pole po którym szli zamieniło się w bagnistą breję tak, że nogi zapadały się w błocie po kostki. Leszczyńscy stali skuleni i sparaliżowani strachem. Istota miała około trzech metrów wysokości. Była chuda i miała nienormalnie długie ręce i nogi, podłużną głowę. Poruszała sie powoli. Majestatycznie. Według Leszczyńskich najbardziej niesamowite było to, że była cała z wody. Wyglądała jak przeźroczysty worek napełniony wodą o ludzkich kształtach. Żadnych rysów twarzy, włosów, kompletnie nic. Istota ta była stworzona z wody. Była wodą samą w sobie. Po chwili przemknęła obok nich i zniknęła za ścianą deszczu nie zwracając na nich najmniejszej uwagi. Po dłuższej chwili deszcz zaczął powoli ustawać, tak, że po kilku minutach przestało zupełnie padać. Po powrocie do wsi nie powiedzieli o tym zdarzeniu nikomu.''[1]

Kolejna historia dotyczy okolic Konstantynów na Mazowszu z lat 50 tych. Opis tego krótkiego zdarzenia otrzymałem  od Czytelnika mojego bloga.

''Odnośnie skrzatów to przypomniała mi się (po przeczytaniu Twojego tekstu) historia związana ze znajomymi mojej babci, którzy postanowili pójść po drewno do lasu, który to las był określany przez tamtejszych ludzi za "przeklęty". Podczas takiego zbierania leśnego "chrustu" pojawiły się dziwne odgłosy, coś jakby jakiś pojazd mechaniczny wjechał do lasu, a chwilę po tym wyroiły się jakieś dziwne dzieci, umorusane (ubrudzone) w dziwnych (zdaniem ludzi którzy je widzieli obdartych, starych) ubraniach, które to dzieci (podobnie jak skrzaty z opowieści pani Leny) zaczęły biegać wkoło, wchodzić na drzewa (uniemożliwiając obłamywanie gałęzi ludziom, którzy  po to przyszli do tego lasu), te dzieci pobiegały, między drzewami, powchodziły na drzewa, poprzeszkadzały ludziom, pokrzyczały coś niezrozumiale i uciekły (poznikały w lesie, między drzewami)... Ludzie również uciekli z lasu, przestając obłamywania gałęzi i zbierania tych już opadniętych...’’

Ta  sama osoba opisał mi coś co dawniej nazywano ''złocistymi talerzami latającymi nocami nad miedzami’’ a w Polskim folklorze  zapisało się  w nazwie mierników lub geometrów. 

''Z tymi złocistymi talerzami historia wygląda podobnie, ale tu może pomoże coś moja mama, bo kiedyś jak z nią o tym rozmawiałem okazało się, że coś tam pamięta i to ona użyła określenia "talerze". Babcia opowiadała, że z lampą naftową, szła kiedyś nocą przez pola (chyba wracała skądś do domu), tylko, że nie pamiętam, czy to ona była mała i szła ze swoją mamą, czy to babcia była już dorosła i szła z którymś ze swoich dzieci. Z tego co ja kojarzę to raczej babcia była małą dziewczynką i wracała ze swoją mamą (czyli było to na pewno po 1909 roku), a skoro była małą dziewczynką to max kilka lat po tej dacie (1909 r to data urodzin babci). Zdaje się, że widok tych latających nad polami świecidełek (babcia użyła określenia świetliki), przestraszył mamę mojej babci i ta bojąc się, że zostaną zauważone, zgasiła lampę, co spowodowało dodatkowe trudności bo musiały po ciemku wracać do domu, a to nie było łatwe (brak lamp drogowych itd.) Wg. słów mojej babci, ludzie w tej okolicy mówili, że to diabły nocami miedze mierzą... ciekawym zjawiskiem było to, że "diabły" sypały iskrami, babcia mówiła, że wyglądało to tak jakby to coś rozpędzone trykało się głowami (było widać tylko światła, ale obserwowane z daleka dawało  takie wrażenie)... i wtedy następował wysyp iskier (trochę to dziwne, i nawet myślałem, że to były faktycznie świetliki, które latały rojami, nocą nad polami, ale coś takiego nie mogło przestraszyć ludzi, którzy przecież robaczki świętojańskie - czyli świetliki musieli znać). Kiedyś jak przywołałem tę historię przy mojej mamie ta powiedziała, że trochę pamięta, tę opowieść o tych świecących talerzach ( to właśnie mama użyła słowa "talerze" i dodała, że świeciły na złoto, czy też żółto). Tak więc myślę, że te  "talerze" to gdzieś okres I Wojny Światowej.’’

Jeden z ufologów należących do dawnej  organizacji ufologicznej KKK Pan Andrzej Remlein przesłał mi szczegółowy raport  zdarzenia z Włocławka, które dotyczyło obserwacji UFO oraz dziwnej postaci w domu świadka, która przypominała wyglądem  rodem z bajki o gnomach. Historia miała miejsce w 1994 roku. Poniżej najważniejsze fragmenty z raportu.

''Następna historia to spotkanie kogoś, kto pojawił się na moje 40 urodziny. Było to wczesnym popołudniem. Małżonek spał w fotelu. Zdrzemnął się po obiedzie a ja wykańczałam ciasto na wieczorne przyjęcie gości. I znów słyszę ‘’Odwróć się’’. Odwróciłam się i zobaczyłam przy fotelu przygarbioną ‘’przykucniętą’’ postać. Dosłownie jak z baśni Leśmiana. Tak sobie skojarzyłam, tak sobie wyobrażałam ''Dusiołka'', który męczy człowieka. Mały może 60-80 cm wzrostu z wielkimi spiczastymi uszami trochę przypominającymi psie tylko postawione do góry a nie oklapnięte. Z wyraźnie przekrzywioną głową na prawe ramię. Sylwetka bardzo wątłej postury, bardzo wąski w ramionach, szczupłe kończyny, takie nieproporcjonalnie do tułowia i do głowy. Pomarszczona bordowo-ziemista skóra, bardzo rzadkie i ciemne owłosienie. Odwróciłam się z powrotem , później jeszcze raz i zobaczyłam już tylko zarys sylwetki. Podczas obserwacji tej postaci działa się jeszcze jedna rzecz. Tuż nad jej głową pojawiał się jakby błysk światła. Nie było widać żadnego źródła światła, tylko sam błysk. Nie był to wielki błysk, był dość słaby. Błysków było kilka. Ów błysk z błysk z bardzo słabym trzaskiem był jeszcze widoczny tuż po zniknięciu tej postaci.''

Zauważona dziwna postać nie przypominała w naszych wyobrażeniach ''kosmity'',  ale coś co możemy nazwać gnomem lub trolem znanym nam z bajek. Ta sama kobieta doświadczała innych paranormalnych zdarzeń również z sylwetkami dziwnych postaci.  Wielokrotnie nasze Polskie podania i legendy opisują tzw. ''tańczące wróżki czy czarodziejki’’, które miały być widywane w najróżniejszych miejscach.  Działająca niegdyś CBUFOiZA otrzymała zgłoszenie zadziwiającego zdarzenia, które można określić mianem ''tańczących wróżek'' ? 

''Miało ono miejsce w 1997 roku na trasie Tczew-Gniew około godziny 22.00. Dwie osoby jechały po tej trasie samochodem, w pewnym momencie ich uwagę zwróciła różowa aura znajdująca się przed nimi. Poczuli wzrost temperatury. Kierowca, Szczepan P., zmniejszył prędkość do 50 km/h. Po chwili z aury wynurzyły się dwie małe istoty o ludzkich kształtach. Według świadków te istoty mogły mieć ok. 50 centymetrów wzrostu!!! Szczepan P. twierdzi, iż kiedy przyśpieszał szybko zbliżały się do samochodu, a gdy zwalniał oddalały się. Istoty znajdowały się w odległości 25-35 metrów od świadków, po ok. 3 minutach "tańcząc" przemieściły się w prawo, na koniec zabudowanego terenu wsi i zniknęły. Istoty miały różowy kolor i były jakby półprzezroczyste. Szczepan P., stwierdził, że te postaci uratowały go od zapłacenia mandatu, ponieważ kilka kilometrów dalej było stanowisko policji z radarem. A w tamtym miejscu obowiązywało ograniczenie prędkości do 50km/h.’’

Pozostańmy na chwilkę jeszcze w klimacie ''czarodziejek'', które niegdyś często były wspominane przez naszych przodków. Johanes Fiebag w swojej książce ''Gwiezdne Wrota'' str.71 opisuje przedziwny przypadek jaki miał miejsce około 1972 roku w okolicy miejscowości Walsrode ( Dolna Saksonia).

''Miałem wówczas 7-8 lat. Pamiętam, że były wakacje. Tego dnia bawiliśmy się w trójkę  - moja młodsza od dwa lata siostra, jej przyjaciółka i ja - na skraju pobliskiego lasu gdzie zbudowaliśmy sobie szałas. Tam gdzie kończy się las i zaczyna pole, biegną tory kolejowe. Jakieś 200 metrów od miejsca, gdzie się zwykle bawiliśmy, przecina je droga. Niespodziewanie usłyszeliśmy głosy, które dobiegały nas jakby z przeciwległej strony torów, a więc od strony pola. Zboże mogło mieć około 20 cm wysokości. Zauważyliśmy pięć dziewczynek w ślicznych białych sukienkach, które stały w kółku. Zwrócone do środka, ręce wyciągały w górę. Trzymając się tak razem, tańczyły w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara, śmiały się i głośno chichotały. Przepełniała je bezgraniczna radość. Razem z siostrą postanowiliśmy, że zapoznamy się z nimi. Udaliśmy się więc w miejsce, gdzie tak wesoło się bawiły. Ogromnie się zdziwiliśmy,gdy po przebiegnięciu 300 metrów spostrzegliśmy, że w miejscu, gdzie jeszcze przed chwilą tańczyły dziewczynki, nikogo nie było. Mało tego żadne źdźbło  nie zostało zadeptane. Długo rozglądaliśmy się po polu, nic z tego nie pojmując. Od tamtego dnia ciągle poszukuję logicznego wytłumaczenia tego zdarzenia.''

Inna dziewczynka idąc w tym samym czasie do swoich przyjaciół powinna zauważyć tańczące postacie, ale jak się okazało zupełnie nic nie dostrzegła co jest dość typowe przy zdarzeniach związanych z UFO a nawet objawieniach Maryjnych.

Przenieśmy się w innej miejsce a dokładnie do Ojcowa gdzie  w 2013 roku zauważono w czasie jazdy samochodem dziwną małą postać ? 

''Dwa lata temu jadąc alejką przez las wraz z żoną i dwójką dzieci dostrzegłem a właściwie przyświeciłem światłami na coś dziwnego był to koniec września-początek października była tzw. szarówka jadąc samochodem wydawało mi się że dostrzegłem jakąś postać, która nie wiem jak to opisać jakby uciekała z tej alejki, ale  ta postać jakby bardziej płynęła niż biegła była ciemna nie było widać jakichś wyraźnych rysów twarzy wzrost może około 30-40cm nie wiem może minęło 2-3 sek jak będąc na tym miejscu zatrzymałem samochód i prawie w biegu wyskoczyłem z samochodu za tym czymś, ale przebiegłem kilka metrów i to jakby rozpłynęło się w powietrzu, wydaje mi się że potrafię rozróżnić zwierzątka leśne, ale to było coś innego wróciłem do samochodu i na pytanie żony odpowiedziałem że coś mi się przywidziało nawet nie mając zamiaru opowiadać jej takich głupot. Za ok. 1- 2 tygodnie była to Sobota albo Niedziela bo żona pracuje w kuchni w jednym z lokali w Ojcowie, żona weszła blada do domu i sprawiała wrażenie zdenerwowanej, ale nie chciała mi nic powiedzieć. Jakiś czas później tak się złożyło, że siedliśmy z żoną wieczorem ja przy drinku ona przy lampce wina i tak ogólnie rozmawialiśmy o wszystkim i o niczym oglądając tv i jakimś trafem był program o jakichś dziwnych zjawiskach i wtedy żona wypaliła mi że wracając do domu z pracy jechała powoli bo była słaba widoczność z powodu mgły i jakiś kilometr-dwa od tej  alejki a raczej tego miejsca gdzie coś mi się przywidziało żona powiedziała, że w ostatniej chwili dostrzegła jakąś małą postać na środku drogi jak zaczęła ją opisywać to podałem kilka szczegółów które ja widziałem i ona je potwierdziła a na pytanie skąd wiesz opowiedziałem to co mi się przywidziało. Wg. niej  była to czarna ok. 30-40 cm postać składająca się jakby z głowy i korpusu.’’

Jak jesteśmy w klimacie  dziwnych istot warto wspomnieć iż  we Włoszech sprawy tego typu traktują bardzo poważnie a straż leśna działająca w lasach Apeninów, dokumentuje takie doniesienia od lat i przechowuje w teczce z napisem „Leśne skrzaty i wróżki”.

''Na zielonej teczce z pieczęciami Straży Leśnej oraz Ministerstwa Rolnictwa widnieje napis: „Leśne skrzaty i wróżki”. Zawiera ona zdjęcia, opisy i informacje dotyczące rzekomych spotkań w kniejach w górach między Toskanią a Emilią-Romanią, zawsze w tym samym rejonie kilku miejscowości. Włoska agencja ADNKronos, która przewertowała teczkę, poinformowała na przykład o zawiadomieniu złożonym funkcjonariuszom straży przez pewnego bankowca. W drodze do swego wiejskiego domku zobaczył w ciemnościach w lesie osobliwą postać na czworakach, o kształtach zbliżonych do ludzkich, która nachylała się, by jeść śnieg. Niezbyt wyraźne zdjęcie, załączone przez autora tej relacji, zostało całkiem serio zakwalifikowane jako „elf” ze względu na dostrzeżone na nim wydłużone uszy dziwnego stworzenia. Jednocześnie w protokole podkreślono, że osoba, która złożyła to zawiadomienie, jest „poważna i wiarygodna”. Znajduje się tam też szczegółowa relacja mieszkańca okolicy, który opisał, że w chwili, gdy chciał napić się wody ze źródła, ujrzał istotę wysokości 25 centymetrów. Uznał ją za „leśnego skrzata”. Podał jego dokładny opis, co protokolant skrzętnie zanotował. Otóż skrzat miał: niebieski kaftan, brązowe spodnie, beżowe kamasze, czerwoną czapeczkę i białą brodę.  Zauważa się, że w Apeninach toskańsko-emiliańskich opowieści o skrzatach, duchach i innych leśnych ludzikach przekazywane są od pokoleń. Tamtejsza Straż Leśna otrzymuje różnego rodzaju sygnały o wszelkich zdarzeniach od okolicznych mieszkańców. Opowieści o rzekomo spotkanych przez nich elfach i krasnalach było tak dużo, że postanowiono sporządzić osobną dokumentację z tych niekiedy śmiesznych, innym razem zdumiewających historii.’’[2]

 

Ta jakże ważna informacja potwierdza, że w nasz świat  wnikają niezwykłe istoty i nie można tego zawsze tłumaczyć zwidami, halucynacjami, ponieważ to co było niegdyś notowane przez naszych przodków ma współczesne odbicie w naszej nieświadomości zbiorowej. Gdy przeglądałem wszelkie zebrane opisy tych dziwnych istot lub  bytów, przyjmujących przeróżne formy  stwierdziłem, iż dawne spotkania były najprawdopodobniej czymś częstym a ludzie byli niejako z tym oswojeni, nie tylko mogli być świadkami takich zdarzeń, ale nawet potrafili się im przeciwstawiać. Dawne skrzaty, elfy, gnomy i inne przedziwne ''straszydła'' miały swój  określony przedział czasowy.    Dlatego osobiście uważam, iż  to co określamy mianem UFO jest tą samą siłą jaka stała niegdyś za wszystkimi dziwnościami.  Obecnie nie ma skrzatów, nie ma elfów czy tańczących wróżek, ale mamy wysyp UFO i kosmitów, czyli tą samą siłę tylko w przebraniu innej maski, która potrafi w wyrafinowany sposób dopasować się do naszych wierzeń, przekonań czy religii.

To nie żadne żywe istoty, ukrywające się przed nami, ale iluzoryczne zmiennokształtne byty lub fantomy o wielu twarzach i obliczach, które nie są najwyraźniej  pochodzenia kosmicznego, ale bytami  z innych rzeczywistości tu i teraz. Podobnie jak w  przypadku zjawiska UFO  siła,  funkcjonuje niczym przebiegły matrix i w niejasny dla nas sposób nie tylko wpływa na nas samych, ale nami manipuluje i kontroluje dla własnych celów ?

Osoby, które zetknęły się  z takimi zdarzeniami, lub słyszały podobne historie na terenie Polski  proszone są o kontakt ze mną. Zgłoszenia można przesyłać na meila arekmiazga@gmail.com wszystkim gwarantuję dyskrecję i anonimowość. 

---

[1] http://www.bardo.info.pl/niesamowitehistorie.html#hohestein

[2] http://www.mpolska24.pl/wiadomosc/ramka/1424214/elf-jad322-347nieg-na-czworakach-zielona-teczka-stra380y-le347nej