Polskie Bliskie Spotkania III Stopnia cz. 16 Marcin Stachurski

Kontynuując „przegląd” polskich Bliskich Spotkań III Stopnia, przedstawiam Państwu tym razem opisy z obserwacji tzw „latających humanoidów”. Wprawdzie takie zdarzenia zaliczają się do kategorii CE-III-E (Obserwacja istoty lub istot mimo braku obserwacji NOLa lub NOLi w jej bezpośrednim pobliżu lub okolicy), jednak nie do końca wiadomo, czy wszystkie z poniżej zaprezentowanych przypadków, dotyczą zjawisk „typowo” ufologicznych, i czy z takimi powinno się je łączyć. O ile, z dużą pewnością za takie możemy uznać np. zdarzenia z udziałem „materialnych” postaci ubranych w swego rodzaju skafandry (np. zdarzenie z Nawry lub Lelowa), to już „problem” pojawia się w przypadku obserwacji istot „duchowych” przypominających „zjawy”. Nie da się jednak wykluczyć, że za ich obecność  również odpowiada ta sama siła, która kryje się pod nazwą UFO. Z uwagi, że opisy tego typu obserwacji niejednokrotnie gościły na łamach polskiej literatury ufologicznej, w niniejszym zestawieniu również nie mogły zostać pominięte.

73.                               Lata 50-te Glinik (PK)

W latach 50-tych ubiegłego wieku w Gliniku, w miejscu uchodzącym za "strefę anomalną", gdzie dochodziło do wielu manifestacji UFO i obserwacji istot, pewna kobieta dokonała latem obserwacji tajemniczej postaci. Otóż w momencie, gdy wychodziła zza rogu domu, ujrzała stojącą postać, odwróconą do niej plecami. Postać znajdowała się ok 6 metrów od świadka, ubrana była w brązowy strój i wyglądała jak człowiek o barczystej budowie ciała i wzroście ok 160-176 cm. Tajemniczy osobnik zrobił kilka kroków na przód i po silnym odbiciu się od ziemi, uniósł się na wysokość ok 2-3 metrów nad ziemią, po czym bezszelestnie znikł w powietrzu. W momencie rejestracji zdarzenia, pani świadek miała już 80 lat i nie udało się nic więcej wydobyć z jej pamięci.

Wygląd postaci za: archiwum Arka Miazgi

Źródło:

Arkadiusz Miazga, Bliskie Spotkania w Gliniku, kwartalnik „UFO” nr 53 (1/2003)

Arkadiusz Miazga, Glinik – Polska „strefa anomalna”, „INFRA”, https://www.infra.org.pl/ art. z dnia 15.12.2012

Arkadiusz Miazga, UFO nad Podkarpaciem, „Poligraf” 2015

74.                            Jesień 1969 Lasów (DŚ)

Wczesną jesienią 1969 roku na Dolnym Śląsku w miejscowości Lasów koło Pieńska prawdopodobnie między godziną 21:00 a 22:00, pięcioro młodych mężczyzn było świadkami obserwacji tajemniczej postaci. Koledzy szli nocą,  polną drogą blisko torów kolejowych prowadzącą w kierunku wiaduktu, za którym znajdowały się uprawne pola, umilając sobie czas na rozmowach. W pewnym momencie uwagę ich  niespodziewanie zwróciła postać stojąca w odległości ok 3-4 metrów od świadków, przy rosnącym na niewielkim wzniesieniu dębie.  Postać mierzyła 170 cm wzrostu, budową ciała przypominała człowieka. Otaczała ją delikatna, świetlista powłoka. Postać miała wyraźnie odznaczającą się część twarzową oraz szyjną. Miała szarą, pociągłą twarz, którą oświetlał księżyc, bez widocznych żadnych innych szczegółów. Głowę postaci otaczała delikatna żółta poświata, natomiast dolna część jej ciała była „osłonięta” delikatnym odcieniem błękitu. Kolory były jasne, które jednak nie emitowały światła poza sobą i nie oświetlały ziemi etc. Postać zdawała się z wielkim zainteresowaniem obserwować świadków. Chwilę potem jeden ze świadków postanowił wskoczyć na górkę, postać początkowo pozostała nie ruchoma, lecz po chwili zaczęła się oddalać. Istota poruszała się bezszelestnie, sunąć nad ziemią, bardzo sprytnie omijając przeszkody terenowe w postaci różnych zarośli, nie utrzymując ponadto widzianej wcześniej otoczki. Świadkowie postanowili pobiec za postacią, lecz odległość między nimi, a tajemniczym gościem pozostawała cały czas taka sama. Pościg odbywał się po otwartym polu w kierunku „torowiska”. Istota w pewnym momencie nagle skręciła w prawo i sunęła poprzez pojedyncze malutkie drzewka i krzaki, które omijała w dość niezwykły i płynny sposób przy całkowitej ciszy. W tym czasie czytelność kolorów podkreślających kształty (jasno żółty i błękitny) była prawie niezauważalna, natomiast dominował kolor szary, który nadal nadawał jej kształt i „położenie”. Po chwili postać przyspieszyła, skręciła nagle w lewo i niebawem znalazła się pod wiaduktem i zniknęła świadkom z oczu.

Wygląd postaci za: archiwum INFRA.pl

Źródło:

Piotr Cielebiaś, Pościg za latającym humanoidem na Dolnym Śląsku (Lasów 1969),  „INFRA”, https://www.infra.org.pl/ art. z dnia 16.08.2011

Piotr Cielebiaś, Zagadka latających ludzi, „Nieznany Świat” nr 10/2013

75.                               15.06.1985 Nawra (KP)

15 czerwca 1985 roku nad miejscowością Nawra leżącej w powiecie toruńskim kierowca ciągnika zauważył unoszącą się w powietrzu tuż nad ziemią dziwną postać. Świadek o godzinie 4:30 dotarł traktorem do miejscowości Bogusławki. Będąc na wysokości przystanku PKS spojrzał w prawo w kierunku zabudowań mieszczących się w miejscowości Nawra, oddalonych od świadka ok 1400 metrów. W prześwicie między drzewami rosnącymi tuż przy stawie ujrzał wiszącą nad kompleksem budynków postać, która początkowo wydawała się być zawieszona nieruchomo na niebie, na wysokości ok 150 metrów nad ziemią. Świadek sądząc, że to balon postanowił udać się w to miejsce, aby dokładnie się przyjrzeć. Czas jazdy z Bogusławek do Nawry zajął świadkowi ok 5  minut. W tym czasie cały czas obserwował postać, która bardzo powoli opadała ku ziemi. Postać była nie dużych rozmiarów, w jednakowym, bardzo wyraźnym, różowym kolorze na całej powierzchni. Świadek miał wrażenie, jakby była podświetlona od wewnątrz, przez co była bardzo dobrze widoczna. W początkowej fazie obserwacji postać sprawiała wrażenie, jakby była „wydłużonym, gruszkowatym balonem”. Świadek po przejechaniu ok 1200 metrów w czasie dwóch minut, znalazł się w odległości ok 500 metrów od zjawiska i widział postać pod innym kątem, niż na początku obserwacji. Wówczas stwierdził, że obserwowany obiekt nie jest balonem tylko człowiekiem. Wtedy to „coś” było w kształcie półsiedzącej sylwetki, potężnie zbudowanego, dwumetrowego człowieka. Postać miała na sobie pikowany kombinezon, który sprawiał wrażenie nadmuchanego od środka, bez żadnych widocznych na nim detali. Wyraźnie było widać proporcje sylwetki o szerokim korpusie oraz wyciągnięte do przodu, lekko ugięte nogi. Nie było widać szyi, natomiast z tułowia „wyrastało” coś, co przypominało kask lub hełmofon, który bardzo wyraźnie odróżniał się od całej sylwetki i był nieproporcjonalnie duży w stosunku do reszty. W czasie jazdy świadka do Nawry postać ukośnym lotem obniżyła się na wysokość 50-70 metrów i w linii poziomej przemierzyła w tym czasie ok 200 metrów. Świadek w pewnej chwili stracił postać z oczu, gdyż widoczność utrudniały wysokie drzewa znajdujące się tuż przy drodze. Dopiero gdy przejechał wieś i wjechał na pole ujrzał ponownie istotę, która cały czas przemieszczała się powoli do przodu i bardzo nisko nad ziemią. Wówczas postać znajdowała się ok 250-300 metrów od świadka i była widoczna częściowo z boku i od przodu. Postać opadała powoli i gdy była na wysokości 30-40 metrów nad ziemią, rosnące przy rowie melioracyjnym drzewa i zarośla, które ciągną się przez pole szerokim łukiem, zasłoniły całkowicie świadkowi widok. Świadek bał się zbliżyć w tamto miejsce i nie pojechał sprawdzić czy tajemniczy gość zostawił jakieś ślady. 16 dni po zdarzeniu czynności rejestracyjne na miejscu obserwacji dokonał ufolog Andrzej Remlein z Klubu Kontaktów Kosmicznych. Jednak w miejscu wskazanym przez świadka, jako miejsce przypuszczalnego lądowania, nie odkrył żadnych ewentualnych śladów pozostawionych przez istotę.

Wygląd lecącej postaci za: kwartalnik „UFO” nr 13 (1/1993)

Źródło:

Andrzej Remlein, Latające istoty, kwartalnik „UFO” nr 13 (1/1993)

76.                        07.08.1991 Niemojki (MZ)

Rankiem 7 sierpnia 1991 roku w Niemojkowie ok godziny 6:20 świadek zdarzenia wyprowadzał krowę na łąkę. Idąc polna drogą, w odległości ok 150 metrów zauważył jak w promieniach wschodzącego słońca coś silnie błyszczy. Gdy podszedł bliżej na odległość ok 7 metrów zauważył, obiekt – „stwora”, który wyglądem przypominał wielką sowę o wysokości ok 100 cm.  Jej łeb i tułów pokryte były jasnymi, prawdopodobnie srebrzysto-białymi płytkami - „piórami”, które lśniły w promieniach słońca wszystkimi kolorami tęczy. Posiadał wielkie, płaskie „oczy”, w których obracały się zgodnie z ruchem wskazówek zegara czarne „źrenice” o średnicy ok 10 cm, otoczone przez szkliste „białka” średnicy 20 cm. Między oczami znajdował się brązowy wypust, przypominający nos o długości 5-8 cm. Stwór obracał się raz w lewo, raz w prawo, cały czas pozostając obróconym przodem do świadka. Po około 5-o minutowej obserwacji  świadek postanowił wrócić do domu do swoich zajęć gospodarskich. Podczas powrotu odwracał się kilka razy, lecz stwór nadal tkwił w tym samym miejscu. W domu poinformował żonę, która wyszła przed dom i przez dłuższą chwilę wpatrywała się w „coś mocno błyszczącego” na łące. W międzyczasie pojawiło się kilka innych osób, które wraz z żoną świadka kontynuowali obserwację z szosy, z dalszej odległości (ponad 250 m), gdyż bali się podejść bliżej. Przez dłuższy czas wpatrywali się w błyskający światłem twór, który miarowo unosił się na wysokość nie większą niż 50 cm i ponownie opadał ku ziemi. Po godzinie 7:20 istota/obiekt uniosła się powoli ruchem jednostajnym na wysokość około 30 metrów nad ziemię, zatrzymała się na kilkanaście sekund cały czas błyszcząc intensywnie, po czym znów wzniosła się na kolejne 30 metrów, by następnie nie zwiększając prędkości lotem poziomym oddalić się w kierunku Myszkowic, niknąc po kilku minutach  świadkom z oczu.

Wygląd urządzenia – postaci za: kwartalnik „UFO” nr 25 (1/1996)

Źródło:

Bronisław Rzepecki, Bliskie Spotkania z UFO w Polsce, „Karat” 1995

Krzysztof Piechota, „Kto mógł zbudować coś tak niezwykłego i po co?”, kwartalnik „UFO” nr 25 (1/1996)

Piotr Cielebiaś, Pościg za latającym humanoidem na Dolnym Śląsku (Lasów 1969),  „INFRA”, https://www.infra.org.pl/ art. z dnia 16.08.2011

77.                               Lato 1988-89 Glinik (PK)

Latem 1988 lub 1989 roku około godziny 22:30 świadek przechodził przez swoje podwórze. Za pobliskimi drzewami, w odległości ok 30 metrów dostrzegł wysoką, ciemną postać otoczoną jasnym światłem. Nieco przestraszony świadek postanowił jednak zbliżyć się bardziej do tajemniczego gościa. Gdy minął rosnące koło domu drzewa znalazł się ok 6 metrów od postaci. Była to szczupła istota o wzroście ok 180 cm, ubrana w czarny płaszcz, który okrywał całe ciało, aż do ziemi. Jej twarz miała typowo ludzki wygląd, młodego mężczyzny o krótkich włosach. Wokół tajemniczej postaci panowała duża jasność. W pewnym momencie postać zwróciła się do świadka słowami: „Chodź ze mną”. Świadek myśląc, że tajemniczy gość jest Jezusem odpowiedział: „Panie Jezu, ja nigdzie jeszcze nie chcę iść”. Kilka sekund później istota powoli uniosła się do góry i jednocześnie mężczyzna poczuł silny podmuch, lub zawirowanie powietrza, spowodowane prawdopodobnie przez tajemniczego gościa. Wówczas świadek dostrzegł, ze postać ma na sobie ubrane buty. Gdy istota znalazła się na wysokości kilku metrów nad ziemią, postać oraz jasność momentalnie znikła niczym „wyłączona żarówka”. Obserwacja trwała ok 4 minuty, natomiast świadek był do tego stopnia przerażony obserwacją, że w chwili, gdy znalazł się blisko istoty wszystkie włosy stanęły dęba, dodatkowo w czasie obserwacji odczuwał duży chłód oraz oblał go zimny pot. Po całym zdarzeniu świadek uciekł ze strachu do domu.

Wygląd postaci za: archiwum Arka Miazgi

Źródło:

Arkadiusz Miazga, Bliskie Spotkania w Gliniku, kwartalnik „UFO” nr 53 (1/2003)

Arkadiusz Miazga, Glinik – Polska „strefa anomalna”, „INFRA”, https://www.infra.org.pl/ art. z dnia 15.12.2012

Arkadiusz Miazga, UFO nad Podkarpaciem, „Poligraf” 2015

78.                        Jesień 2000 Koniewo (WM)

Jesienią 2000 roku w Koniewie oddalonym od Lidzbarka Warmińskiego o ok 6 km, dwóch kolegów wracało wieczorem (około godziny 23:00) rowerami do domu. Mimo późnej pory widoczność była bardzo dobra, gdyż tej nocy księżyc bardzo mocno oświetlał wszystko dookoła. Koledzy jechali wolnym tempem, prostą drogą w stronę doliny otoczonej niewielkim laskiem, która znajduje się mniej więcej w połowie drogi między miastem a wsią. Po przejechaniu ok 70-100 metrów w jednym momencie obaj koledzy poczuli, jakby coś kazało im spojrzeć w prawą stronę. Nagle wzdłuż ściany lasu, w odległości ok 100 metrów uwidoczniła się lecąca postać, która stała się bardzo dobrze widoczna. Leciała bokiem do kolegów z odwróconą twarzą w ich stronę. Postać miała 1,5 – 2 metry wysokości, długie włosy i sprawiała wrażenie bycia materialną. Leciała w pozycji leżącej na boku, głową skierowaną do przodu. Była cała szara, jasna jakby „cień”, bez widocznej twarzy i nie dało się określić jakiej była płci. Było dokładnie widać obrys jej ciała oraz długie włosy. Postać była widoczna przez około 6 sekund i zniknęła między gałęziami drzew. Gdy koledzy zobaczyli tajemniczą postać w tym momencie zatrzymali rowery. Jeden z kolegów bez namysłu odwrócił rower i zaczął uciekać. Drugi natomiast przez kilkanaście sekund skupił się na niezwykłym przybyszu i nasłuchiwaniu. Nagle z lasu zaczął dobiegać straszny, ogłuszający dźwięk - huk i drugi ze świadków również szybko postanowił uciec z miejsca obserwacji. Cała obserwacja trwała około minuty. Koledzy dogonili się dopiero przed wioską, gdzie poprosili mamę jednego z nich, aby odwiozła ich do domów. Wracali samochodem tą samą drogą, jednak nic więcej już nie ujrzeli. 

Źródło:

Michał Kusnierz, Latający humanoid w Koniewie, „INFRA”, https://www.infra.org.pl/ art. z dnia 02.12.2008

Piotr Cielebiaś, Zagadka latających ludzi, „Nieznany Świat” nr 10/2013

79.                            22.09.2004 Lelów (ŚL)

We wrześniu 2004 roku w Lelowie koło Częstochowy na jednym z okolicznych pól, podczas zbierania ziemniaków kilka osób było świadkami zaobserwowania istoty, która blisko dwie godziny poruszała się po polu. Wczesnym porankiem załoga samochodu przejeżdżającego w pobliżu pola jest świadkiem obserwacji kilku postaci ubranych w pomarańczowe stroje, które z daleka sprawiają wrażenie, pracowników wykonujących jakieś pomiary. Około godziny 10:00 pewien mężczyzna dociera na swoje pole i dostrzega „coś” o jasno pomarańczowej barwie. Sądząc, że to lis lub pies postanawia przegonić intruza ze swojego pola. Gdy się zbliżył, zauważył, że jest to istota o wzroście około jednego metra, z „rączkami i nóżkami”ubrana w wyraźnie widoczny skafander, która przypominała „kulę”. Ponadto dało się zauważyć, że istota ma duże, jasnopomarańczowe oczy.  Gdy istota dostrzega mężczyznę, wykonuje kilka szybkich kroczków i wzbija się w górę błyskawicznie nabierając wysokości i znika w chmurach. Świadek samego humanoida porównał do „małego misia o krótkich nóżkach i dużych oczach”. Start pomarańczowej istoty obserwuje także kilku innych świadków, znajdujących się na okolicznych gospodarstwach. Według relacji naocznych świadków, którzy obserwowali ją przez kilka godzin, istota poruszała się dość niezdarnie, kołysząc się na boki. Przez bardzo długi czas siedziała w jednym miejscu na ściernisku. Kiedy rolnicy postanowili do niej podejść, zerwała się na nogi i bardzo szybko uciekła, po czym wzbiła się w powietrze. W trakcie nabierania wysokości skafander humanoida zaczął mienić się kolorami, co mieli widzieć wszyscy świadkowie obserwacji. Jedna z kobiet pracujących na polu znajdowała się w odległości 150-200 metrów od istoty.  Według jej relacji, istota była koloru pomarańczowego z dostrzegalnymi pasami na tułowiu, kiedy wznosiła się w górę. Przez sposób, w jaki poruszał się tajemniczy gość, istota została porównana do kangura. Wszystkich świadków obserwacji było blisko 30 osób.

Źródło:

Janusz Strzelczyk, Bliskie spotkanie trzeciego stopnia, „Wisła nasze miasto.pl” art. z dnia 22.09.2004

FN, Urodzaj dziwnych kamieni i obserwacja dwunożnej istoty podobnej do
kangura – czy te wydarzenia mają ze sobą związek?, „Fundacja Nautilus” www.nautilus.org.pl, art. z dnia 09.12.2004

FN, 22 września 2004 roku na polu w Lelowie doszło do wydarzenia, które można porównać jedynie z podobnymi relacjami z Meksyku, „Fundacja Nautilus” www.nautilus.org.pl, art. z dnia 28.08.2008

80.                            10.2005 Manasterz (PK)

W połowie października 2005 roku w Manasterzu na Podkarpaciu siedmiu świadków wykonywało swoje przydomowe czynności. Było już po zachodzie słońca, gdy zauważyli na niebie nad lasem, w odległości ok 300 metrów, spadającą w kierunku ziemi postać o ludzkim wyglądzie. Humanoid posiadał dobrze widoczne kończyny oraz głowę, która zdawała się być lekko przechylona na bok. Leciał bardzo powoli i równie wolno obracał się wokół własnej osi.  Postać była ciemnego koloru o wzroście ok 180 cm. Opadała bardzo płynnie, zataczając pełne koła w czasie ok 10 sekund na obrót. Postać nie wykonywała żadnych ruchów rękoma ani nogami i z racji odległości nie udało się dostrzec żadnych innych szczegółów jej wyglądu. Obserwacja trwała ok 3 minuty, po czym dwoje ze świadków postanowiło udać się do lasu w miejsce lądowania humanoida, ale niczego tam nie znaleźli.

 Wygląd postaci za: archiwum Arka Miazgi

Źródło:

Arkadiusz Miazga, Latający humanoid nad Manasterzem?, „Spotkania z Nieznanym”, http://arekmiazga.blogspot.com, art. z dnia 25.02.2014

Arkadiusz Miazga, Latający humanoid w Manasterzu - sprawa o
„wysokim stopniu dziwności”,  „INFRA”, https://www.infra.org.pl/ art. z dnia 27.02.2014

81.                              2008 Brwinów (MZ)

Około 2008 roku w miejscowości Brwinów na Mazowszu dwoje świadków w wieku ok 20 lat spacerowało ulicą, gdy w pewnej chwili ich uwagę na tle błękitnego nieba zwróciła dziwna, ciemna plama, która zdawała się zbliżać w ich kierunku. W pierwszej chwili „obiekt” był w postaci ciemnego kwadratu, z którego z czasem zaczęły się wyłaniać szczegóły sylwetki. Postać zdawała się być na kwadratowej podstawie, w pozycji stojącej z wyraźnie widoczną sylwetką i głową. Leciała i patrzyła przed siebie, ręce trzymając złączone przed sobą, blisko tułowia. Ręce oparte były na drążku w kształcie litery T, przypominającym drążek kierownicy od roweru, z bardzo krótką poziomą belką. Całość świadkowi skojarzyło się z figurką „plastikowego żołnierzyka”. Tajemniczy osobnik oraz platforma, na której się znajdował, byli jednakowego, ciemnego koloru, przypominającego ciemny brąz lub rdzę. Postać zdawała się być mężczyzną, stała cały czas wyprostowana „jakby na baczność” po środku platformy, która swym wyglądem przypominała słynną platformę anty grawitacyjną Wiktora Griebiennikova. Wyglądała całkiem zwyczajnie, bez żadnych dziwnych elementów ubioru. Leciała ze stałą prędkością, na wysokości ponad 50 metrów nad świadkami, cały czas sunąć przed siebie i powoli się wznosząc, co wyglądało jak sunąca po niebie nieruchoma figurka. Po ok 2-3 minutowej obserwacji postać zaczęła się wznosić nieco szybciej, ale nadal leciała przed siebie z jednostajną prędkością. Świadkowie przez blisko 4-5 minut obserwowali postać, która leciała w całkowitej ciszy, aż do momentu gdy robiła się coraz mniejsza, by całkowicie zniknąć na tle przejrzystego i słonecznego nieba.

Miejsce zdarzenia za: archiwum Arka Miazgi

Żródło:

Arkadiusz Miazga, "Latadło" nad Brwinowem i zdjęcia latającego humanoida nad Chrzanowem, „Spotkania z Nieznanym”, http://arekmiazga.blogspot.com, art. z dnia 09.03.2018

83.                     23/30.03.2008 Borne Sulinowo (ZP)

23 lub 30 marca 2008 roku, w niedzielę mieszkanka Szczecinka wraz z mężem udała się do lasu w okolice Bornego Sulinowa na weekendową wycieczkę. Po zaparkowaniu samochodu małżeństwo rozdzieliło się - mąż pani świadek udał się do lasu, zaś kobieta powoli skierowała się w stronę znajdujących się tam ruin po radzieckiej bazie wojskowej.  Było około godziny 13:00 – 14:00. Po krótkim spacerze kobieta postanowiła wrócić do samochodu. Chwilę potem niespodziewanie ujrzała wyraźny zarys o jasnych konturach,  masywnej, mglistej postaci, unoszącej się kilka metrów nad ziemią. Wg świadka, postać wydawała się być „mgłą” otoczoną białym, dobrze widocznym konturem. Istota znajdowała się tuż nad świadkiem, w odległości dwóch kroków od niej. Postać nieruchomo wisiała z rozłożonymi rękoma, zdawała się być rosłej (ok 2 metry wzrostu), dobrze zbudowanej postury, bez widocznych innych szczegółów. Po chwili kobieta zdołała odejść kilka metrów w kierunku stojącego nieopodal samochodu. Gdy znalazła się w jego pobliżu spostrzegła, że postać ruszyła, powoli zbliżając się w jej kierunku. Postać niebawem po raz kolejny przemknęła nad kobietą by zniknąć w lesie. Ruch postaci był płynny i nie towarzyszył mu żaden dźwięk. Czas obserwacji kobieta szacuje na kilka minut. Podczas zdarzenia doznała dziwnego samopoczucia oraz osłabienia. Doznała także paraliżu, który był na tyle silny, że nie była w stanie zawołać męża, który znajdował się niedaleko. Dziwne samopoczucie ustąpiło wraz ze zniknięciem tajemniczej postaci w koronach drzew. 

Źródło:

Piotr Cielebiaś, Latający humanoid w Bornem Sulinowie (2008),  „INFRA”, https://www.infra.org.pl/ art. z dnia 02.12.2008

Piotr Cielebiaś, Zagadka latających ludzi, „Nieznany Świat” nr 10/2013

84.                                 30.05.2017 Chrzanów

30 maja 2017 roku, około godziny 15:45, tuż przed burzą pewna mieszkanka osiedla przebywała na balkonie i zauważyła ciemną plamę, która poruszała się nad pobliskimi lasami. Zjawisko znajdowało się w odległości ok 1200 metrów od świadka. Kształtem przypominało sylwetkę lecącej postaci o wysokości ok 2 metrów. Postać sukcesywnie opadała w kierunku lasu, który jest poprzecinany znajdującymi się tam liniami wysokiego napięcia. Kobieta z uwagi na pogarszające się warunki atmosferyczne, nie zwlekając dłużej chwyciła za aparat i wykonała w czasie jednej minuty cztery zdjęcia na maksymalnym zoomie. Zdjęcia zostały wykonane w kierunku południowym nad okolicą Żarki – Zagórzem. Ostatecznie postać opadła w okolicy słupa z linią wyskoiego napiecia, gdzie przestała być widoczna.

Zdjęcia świadka za: archiwum Arka Miazgi

Źródło:

Arkadiusz Miazga, "Latadło" nad Brwinowem i zdjęcia latającego humanoida nad Chrzanowem, „Spotkania z Nieznanym”, http://arekmiazga.blogspot.com, art. z dnia 09.03.2018